Dag 7 – Van Lake Havasu naar de Grand Canyon

We werden wakker. Ik (Steven) had verder wel goed geslapen. Rianne had geen oog dicht gedaan. Ik begreep dat wel. We wisten van tevoren al dat dit motel niet het beste was. Gelukkig was het voor één dag. We hebben hier niet gedoucht. Daar was het te smerig voor. We hebben snel onze spullen gepakt en hebben uitgecheckt. Het personeel van Super 8 Lake Havasu is verder heel aardig. Ik kon nog even de koelbox vullen met ijs voor onze trip naar de Grand Canyon. We hadden op onze weg naar het motel gezien dat de benzine hier bijna gratis was. Een gallon is 3,8 liter. We konden hier tanken voor $ 2,86 per gallon. Dat is dus € 0,76 per liter brandstof. Geweldig!

Eenmaal op de weg naar de Grand Canyon kwamen we erachter dat de tijd die Google Maps aangeeft niet klopt. We moesten ongeveer 3,5 uur rijden naar de Grand Canyon. Dit terwijl Google Maps aangaf dat het minder zou zijn. Je merkt op de weg dat het rustig is. Je haalt ook zo de Europese bestuurders eruit. Je hoeft hier niet rechts aan te houden. Je mag dus ook gewoon links blijven hangen. Als er een vrachtwagen in de verte aan komt zetten hoef je dan niet eerst naar rechts om vervolgens twee minuten later weer naar links te gaan. Dus dan komt er een Europeaan aan en die zit in je bumper. Amerikanen wachten, zij rijden veel en weten waarschijnlijk dat je door 2 minuten 5 kilometer harder te rijden enkele seconden wint.

Je komt langs prachtige gebieden. Er waren wat wegwerkzaamheden. Er was alleen niemand bezig omdat iedereen naar de brug was gestuurd, die was ingestort. Na 2,5 uur rijden nam ik even een stop bij een pompstation. Ik had de keuze tussen Shell en Mobil. Uiteraard ben ik als echte patriot voor Shell gegaan. Daarna de ijskrabber gepakt en de insecten van de voorruit verwijderd. Toen we weer weggereden waren kwamen door het eerste deel van de Kaibab National Forest. Er was een bosbrand. Ik had het idee dat het een gecontroleerde brand was aangezien er niemand bluste.

Nadat we ongeveer anderhalf uur later waren aangekomen na de laatste stop bij het hotel zag het er allemaal goed uit. We liepen naar binnen waar we na wat soebatten een kamer gekregen hebben. We waren een uur of 2 te vroeg dus het is ze vergeven. De kamer ziet er prima uit. Ook was alles schoon wat heel fijn is na Super 8 Lake Havasu. Dus we hebben gelijk gedoucht. We kwamen erachter dat er een wasmachine staat voor de gasten waar je voor een klein bedrag je wasje mag doen. Ik ben niet zo van het drogen van kleren in een droger. We hebben een waslijn meegenomen. In de kamer waren niet veel bevestigingspunten waardoor de lijn letterlijk door de hele kamer hing. Een prachtig gezicht.

Nadat we de was hadden opgehangen zijn we naar de Grand Canyon gereden. Bij de toegang stond dat je $ 30 moest betalen. Ik liet mijn Annual National Park Pass zien en we mochten gratis doorrijden. Eenmaal aangekomen hadden we snel een plekje. We konden niet meer naar het Visitor Center, omdat het net na 17:00 uur was. Something about working nine to five!? We pakten de oranje lijn richting Yaki Point en stapte uit bij Mather Point en daarna bij South Kaibab Trailhead.

Als je dan even doorloopt voorbij de bomen en je kijkt naar de Grand Canyon dan veranderd er wat aan je. Zoiets moois heb ik nog nooit gezien. Iets mooiers krijg je ook niet te zien. Het uitzicht was adembenemend. Maar het was eigenlijk meer dan dat. Ik kan moeilijk een woord vinden die beschrijft wat je daar ziet. Je kunt het ook nauwelijks vastleggen op een foto. De natuur kan zo verschrikkelijk mooi zijn.

Ik ben even gaan zitten en liet het uitzicht even op me inwerken. Als de toeristen even weg zijn en je zit alleen neem je een serene stilte waar. Het is een stilte die ik als stadsjongen gewoon niet ken. Ik had het voor het eerst in Joshua Tree NP. Je hoort niets dan jezelf ademen. De wind blaast door de Canyon. Ik besefte me dat ik mezelf gelukkig mag prijzen dat dit mogelijk is. Het is werkelijk een wereldwonder!

We pakten de shuttle bus weer verder naar Yaki Point om daar de zonsondergang te aanschouwen. De kleuren van de Canyon veranderen met het zakken van de zon. Het is een prachtig tafereel. We vonden een uitermate goede plaats om te filmen en foto’s te nemen. Ik heb de halve zonsondergang gefilmd. Misschien spoelen we deze nog een keer versneld af in een filmpje. Nadat de zon was ondergegaan wilden we de bus terugpakken naar onze auto. Dat bleek niet gemakkelijk. We stonden de gehele tijd als eerste te wachten maar de bus stopte ineens een stuk verder, waardoor andere mensen rijkelijk konden voorpiepen. De bus was vol en we stonden direct achter een Frans stel als eerste. De volgende bus liet ongeveer 20 minuten op zich wachten. Voordeel was wel dat we konden zitten. Toen die bus wegreed stonden er nog mensen. Er zou nog één laatste bus na deze komen dus success!