Weer heb ik slecht geslapen. Ik word heel vaak wakker. Het ligt niet aan de faciliteiten. Ik kan gewoon niet goed slapen. Heel vervelend. Ik heb vandaag een beetje het Balsporran ontbijt proberen te imiteren door Black Pudding en Haggis te vragen met champignons. Maar het kon toch niet tippen aan Balsporran. Het was niet slecht maar het was ook niet super goed. Gewoon normaal denk ik. Jeff waarschuwde ook dat de smaak bij iedereen verschilt omdat iedereen een ander recept heeft. Net zoals nasi denk ik dan. Jammer. Maar ik eet maar een paar toastjes met boter. Bij het ontbijt zitten twee oude mensen. Ik ken alleen de naam Allen nog. Wat een vervelende lui. Ze raken niet uitpraat over het fantastische leven. Over de caravan die ze hadden en over de reizen naar Nieuw-Zeeland. Ze zijn bijna 20 jaar samen. Gescheiden oudjes dus. Volgens mij gaat Allen morgen dood. Tenminste zo ziet hij eruit. Ik hoop dat ze de 20 halen. Dat is morgen.
Wat wel interessant was uit het verhaal van die oma was dat ze in Glasgow dit weekend, een lang weekend hebben. Daardoor konden ze dus bijna geen kamer vinden voor dit weekend. Gelukkig hebben wij daar geen last van want we zijn dan al in Nederland. We vertellen tegen Emily dat we donderdag al weg gaan. Ze probeert de kamer te verhuren. Het maakt mij niet uit of ze die extra dag in rekening brengt. Het is toch niet zo duur. Bovendien vind ik het heel lief dat ze elke keer een croissantjes regelt voor Rianne. We vragen de beste route naar de top van Goatfell. Ze verteld dat we bij een roze gebouw vlakbij het Brodick castle moeten zijn. Oké top. We pakken onze tas in en gaan richting Brodick castle. Na een minuut of 20 zijn we daar aangekomen.
We lopen omhoog. We beginnen bij 0 meter boven het zeeniveau. Na een minuut of 10 door de bossen gelopen te hebben zitten we al op 100 meter hoogte. We zien dan al wat mensen afhaken. Echt grappig om te zien. Het valt ons ook op dat het helemaal nog niet zo zwaar is. Het pad gaat geleidelijk omhoog. De zon breekt ook al een beetje door. Ik heb er zo’n zin in. Ik ben echt benieuwd hoe ver we gaan komen op dat moment. Met Rianne gaat het nog goed. Ik denk dat het helpt dat je weet dat de top 874 meter is en dat wanneer je op 100 meter zit, je weet dat je nog een heel stuk moet. Dat is een bepaalde mindset. Het pad is redelijk goed nog. Maar, had ik dat maar niet gedacht. Het pad lijkt wel van diarree. Lichtbruine drap. Het is nog een beetje vochtig dus het is ook niet heel gek. Je loopt door dichte bebossing.
We lopen verder omhoog. Het pad wordt zichtbaar slechter en smaller. Je merkt echt dat dit niet voor iedereen is. De meeste mensen zouden hier afhaken. Wij gaan door. Ik ben echt trots op Rianne. Ze stopt weinig en gaat gewoon door. Ze doet alles gewoon. Op een gegeven moment besluiten we even wat te eten. We zijn dan ongeveer 2 uur bezig met lopen. We komen echt heel weinig mensen tegen. Het weer is er ook niet echt naar. We horen dan onweer. Rianne is daar bang van. Ik geloof niet dat het doorzet. Maar je merkt dat je misschien niet extreem goed voorbereid bent. Wat is wijsheid op een berg. Ik hak de knoop door we gaan verder. We lopen omhoog. Rotsblokken liggen los en je moet soms hoog omhoog stappen. Het is echt heel moeilijk om hier te lopen. Ik help Rianne met wat stabiliteit. Het is voor haar natuurlijk helemaal moeilijk. Soms moet je wel 70 centimeter omhoog.
We zien een waterval een stukje verderop. Het lijkt op het eerste gezicht wel mooi. Maar wanneer we verder omhoog klimmen valt het eigenlijk wel een beetje tegen. Ik zie een houten constructie. Daar lopen we heen. Rianne herinnert mij er af en toe even aan om achterom te kijken. Je ziet dan een prachtig uitzicht op de vallei en Brodick. Het is een waanzinnig mooi uitzicht. Als je dichter bij het bruggetje komt hoor je best wel wat geluid van het water dat naar beneden stroomt. Het is wel mooi maar het valt ook wel weer mee. Het grappige is dat nu langzaam de Goat fell zichtbaar wordt. Het was de hele tijd in wolken gehuld. De zon breekt door op het moment dat we daar staan. Echt heerlijk. We maken wat foto’s van onszelf. Daarna gaat Rianne verder met haar kunst. Het ND-filter gaat op het objectief en ze maakt een prachtige foto’s met de Bulb-stand. Het is echt heel mooi. Dat softe water. Het water stroomt hier best snel dus het is wel logisch. Dat het mooi is. Ook de wegtrekkende wolken langs Goat Fell worden heel soft door de lange sluitertijd. Kunstenaar hoor.
Daarna lopen nog een klein stukje omhoog naar een hoogte van 320 meter. We lopen in iets meer dan 1,5 uur naar beneden. Het was heel zwaar om naar beneden te lopen. In sommige gevallen is het gewoon moeilijker om omhoog te lopen als naar beneden. We hebben het wel gedaan. Ik ben trots op ons maar in het bijzonder op Rianne. Als we beneden zijn lopen we naar de auto. Alles is inmiddels dicht. We rijden naar de B&B nadat we onze schoenen hebben verwisseld. Eenmaal aangekomen staat die oma weer op ons te wachten. Echt vreselijk. Ze vraagt hoe het is geweest. Ja geweldig mooi. Moet je ook doen. Ze vertelde dat ze wat zeehonden gezien had bij Sannox. Ik geloof er geen reet van. Ik eet nog wat noodles. Echt niet te vreten. We kijken nog wat Videoland en gaan daarna slapen. Vandaag was echt een geweldige dag weer. Echt heel fijn. Wat een mooi eiland en wat een mooie ervaring weer vandaag.
