Dag 3 – LA – Hollywood, Santa Monica en schietloos hels uitje

Ook vandaag werd ik (Rianne) vroeg wakker. Ik wen maar niet aan die stomme vuilniswagen om 3 uur ’s nachts en het verkeer wat om 5 ‘s morgens op gang komt. We begonnen de dag bij een Franse bakkerij hier in de straat. Even lekker croissantjes gekocht en dat opgegeten in het park tegenover ons hotel. In het park werden allemaal eettentjes opgezet en een band was alvast aan het oefenen. Vandaag is daar een soort mini festival. Het zag er gezellig uit.

We zijn met de metro naar Hollywood gegaan. Wat een drukte daar met al die toeristen. We liepen over de sterren ‘Walk of Fame’. Met geluk kwamen we de ster van Marilyn Monroe en Michael Jackson tegen. Uiteraard had Donald Duck ook een ster verdiend, haha.

Walk of Fame
Walk of Fame

We liepen door naar onze eerst Mc Donalds tijdens onze reis. (Het zal ook vast niet de laatste zijn.) Daarna liepen we door naar het Chinese Theatre. Bij de entree van dit theater liggen allemaal cementstenen met de handen en voeten van bekende sterren. Natuurlijk moet je als toerist even proberen of jouw hand even groot is als die van een ster. Ik deed dat bij Tom Hanks.

Chinese Theatre
Chinese Theatre
Even uitproberen of het past.
Even uitproberen of het past.

Daarna gingen we door naar Santa Monica. We besloten om de kortste route te nemen, wat we achteraf beter niet hadden kunnen doen. Tijdens deze route zaten we in een tram met alleen maar bruin getinte mensen of mensen van Mexicaanse afkomst. Uiteraard konden de zwervers ook niet ontbreken in deze tram. Er liep een zwerver heel vervelend heen en weer. Steef en ik vertrouwden het niet. We gingen hem testen door bij de volgende stop een wagonnetje op te schuiven. Hij volgde ons niet. Toen we bij de laatste halte kwamen, moesten we met de bus verder. We dachten dat we van de zwerver af waren, maar opeens dook hij op bij de bushalte. We besloten om ons tussen de wachtende mensen in te proppen. Toen de bus er eindelijk aankwam. Kwam de zwerver opeens heel dicht bij ons staan. Hij deed alsof hij een vraag had aan de buschauffeur. Helaas voor hem, maar wij trapten niet in deze afleidingsmanoeuvre. Wij de bus in en bye bye kut zwerver.

Panorama Santa Monica
Panorama Santa Monica

Santa Monica zag er mooi uit. We stapten bij het strand en de pier uit. Op de pier zit zelfs een achtbaan. Iets wat je in films ziet en nu zie je het in het echt. We zijn hier eventjes gebleven en keerden daarna terug naar het hotel. We besloten om de lange omweg route met 10 bus te nemen. Deze was een stuk veiliger dan de metro.

Selfie op de pier bij Santa Monica
Selfie op de pier bij Santa Monica

Inmiddels was het avond en wilden we naar de schietbaan. Deze ging ook pas om 15.00 uur open. We stapten de bus in. In het begin ging het nog wel. Er zaten een aantal zwervers in die kosteloos worden toegelaten. Deze busrit werd halverwege echt een hel voor mij. We kamen langs allemaal tentenkampen waar tig zwervers zich verzameld hadden. Hoe verder we reden met de bus, hoe erger het werd. Ik begon het benauwd te krijgen en dacht alleen maar ‘Ik wil weg!!’

Steven stond verderop in de bus dus ik riep hem. Hij begreep mijn angst niet helemaal (later wel). Een zwerver tegenover mij begon aan mij te zien dat ik mij niet meer veilig voelde. Hij zei tegen mij dat ik een ongebruikelijke mooie huidskleur heb voor iemand in deze bus. Er zaten namelijk alleen maar getinte mensen in de bus. Bij iedere halte stonden tentenkampen, behalve bij de halte waar we eruit moesten voor de schietbaan. Snel eruit! Ik buiten aan Steven uitgelegd dat ik echt weer terug wilde, ook al waren we er bijna. De tranen stonden bijna in mijn ogen en was erg bang. Nog steeds begreep Steven het niet helemaal. Hij zat namelijk heel de weg gefocust te kijken waar we eruit moesten en lette niet op de omgeving. Eenmaal op de terugweg begon hij mij te begrijpen. Hij zag ook al die tentenkampen. En weer waren we de enige blanke mensen in de bus. Het klinkt raar, maar op zo’n moment wens je even dat je ook een bruine huidskleur hebt zodat je niet opvalt. Ik heb nog nooit zo’n gevoel gehad. We haalden nog even snel een broodje bij de Subway als avondeten en gingen terug naar het hotel.

We vinden LA maar een enge stad, waar je constant over je schouder moet blijven kijken. We zijn blij dat we morgen weggaan en de auto mogen ophalen om richting San Diego te gaan. Wel hebben we nog even gekeken hoe het met de zwervers zit in San Francisco (ons eindpunt van de reis, waar we de auto de tweede dag daar moeten inleveren en de rest met het ov moeten doen). Als je eenmaal goed zoekt, blijkt dat het daar ook krioelt van de zwervers. Morgen gaan we de auto ophalen en laten we het contract meteen verlengen tot de laatste dag. Dan betalen we maar meer voor het parkeren in de stad. Liever dat, dan een onrustig/onveilig gevoel de hele tijd.

* Geschreven door Rianne

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *