Jaaa vandaag kunnen we weg uit dat onvriendelijke motel! Op naar San Francisco onze laatste bestemming. We moesten 4 uur rijden voordat we daar aankwamen. Onderweg zagen we allemaal fruitplantages en veel roofvogels. Toen ik (Rianne) aan het rijden was vond Steven op zijn mobiel uit hoe je versneld kon filmen. Helaas kwam hij er nu pas achter, anders was het nog wel een grappig gezicht geweest voor in de bergen. Zie hieronder de aankomst bij San Francisco versneld afgespeeld, waarbij we eindigen in een eindeloze file. Dit stuk heeft Steven gereden.
Je zag het waarschijnlijk in het filmpje al.. het was zwaar bewolkt. Het was apart om te zien hoe de wolken over de bergen heen hangen als het ware. Heel apart.
Eenmaal bij het hotel (jaja een hotel geen motel!!) aangekomen, werden we vriendelijk ontvangen. We slapen 4 nachten in het Kabuki hotel in Japan Town. De wijken in San Francisco hebben allemaal een aparte naam. Wij hadden voor Japan Town gekozen, omdat deze centraal ligt en minder last schijnt te hebben van zwervers. Voor Steven is het natuurlijk ook hartstikke leuk, want hij kan meteen zijn Japans bijspijkeren. Hij begon al in het Japans tegen de vrouw bij de receptie. Wat een blunder ze verstaat geen Japans.. pffff. We krijgen een kamer op de 8ste verdieping. De kamer zag er mooi uit en heeft zelfs twee douches en geen douchegordijn!! Hoera! Eindelijk van die vieze dingen af.
Toch was ik ergens niet helemaal tevreden. Dit is het duurste hotel waar we overnachten voor maar liefst 4 nachten en dan krijgen we zo’n belabberd uitzicht. Met tegenzin ging Steven vragen of we een kamer op een hogere verdieping mogen. De vrouw vertelde dat er een kamer op de 16e verdieping (helemaal bovenaan) over is, maar dat we wel $20,- per nacht extra moeten betalen. We gingen eerst maar even een kijkje nemen in de kamer. Het uitzicht was op zich wel wat beter, maar we kregen meer het idee dat deze kamer een achteruitgang is dan de kamer op de 8ste. De badkamer op de 16e had bijvoorbeeld maar 1 douche. Toen maar weer teruggelopen naar de receptie en gezegd dat we akkoord gaan met de kamer op de 8ste. Hihi, altijd even kijken wat ze te bieden hebben he. Wel vond ik het stom toen we vertelden dat we dan toch maar akkoord gaan met die andere kamer, dat er tussendoor twee kamers op de 14e zijn weggeven aan mensen. Grrr had ons daar neergezet dan!
’s Avonds zijn we uiteten gegaan bij een Koreaanse BBQ restaurant bij ons in de straat. Het leuke aan deze wijk is trouwens dat alles er Japans uitziet en de straatnamen ook in het Japans staan. We kwamen binnen in het restaurant en er was gelukkig nog plek. We hadden gelezen dat er soms hele rijen staan voor dit restaurant. We konden kiezen uit verschillende stukken vlees om het vervolgens zelf op de BBQ te doen. Enig nadeel is dat je met stokjes moet eten in dit restaurant en dat ik daar niet zo goed in ben. Steven uiteraard wel. We hadden eigenlijk geen idee wat voor soort vlees we bestelden, omdat het vaag aangegeven stond. We hadden eerst pittige kip, knoflook kip en een ander soort kip besteld. Over die ander soort kip kwamen we niet helemaal over uit wat voor kipgedeelte dat is. Tenminste Steven had het geproefd, ik niet. Het eerste stukje van die kip proefde alsof het nog niet gaar was. Dan maar langer op de BBQ. Maar na een tijdje was het nog steeds niet te vreten, aldus Steven. Hij spuugde het maar in zijn servetje uit. Hij vroeg aan een serveerster welk gedeelte dit van de kip is. Ze vertelde doodleuk dat het de spiermaag van de kip is. Haha ik heb me kapot gelachen daar!! Blijkbaar vreten die Koreanen echt alles.
Toen had Steven maar pork belly besteld. Daar moet niet zoveel mee mis zijn. Tenminste dat dacht hij. We kregen het stuk vlees en het zag eruit als een doodnormaal speklapje. Steven verheugde zich al op dit stuk vlees. Maar wat denk je.. dit was ook niet te vreten. Even nagevraagd en het bleek een buikspier van een varken te zijn, hahaha! Steven zegt dat het hard is, proeft als rauwe kip, smaakloos en erg taai is.
Ondertussen werden we soms geholpen door de bediening. Dan gooiden ze opeens een stuk vlees op de BBQ terwijl er al een ander stuk vlees op lag en wij rustig aan wilden doen. Of ze knipten het vlees al in stukjes voor je op de BBQ. We kregen een beetje argwaan. Later begrepen we waarom, omdat er nu wel een lange rij wachtende mensen stond en ze ons maar al te graag snel weer weg wilden hebben. Zo kwamen ze ook opeens de rekening brengen. Dit deden ze overigens bij iedereen. Steven was er klaar mee en we zijn maar weggegaan. Het idee dat hij net rare dingen had gegeten bleef een beetje hangen bij hem. Dat terwijl hij altijd zegt dat je alles geproefd moet hebben. Eenmaal bij het hotel kreeg hij helaas ook meteen diarree. Nooit meer naar de Koreaan, zegt Steef!!
* Geschreven door Rianne, 08-08-2015