Omdat we zo ver bij Yosemite Valley vandaan zitten, moeten we vroeg opstaan. Volgens de ranger was het ver rijden, één uur en drie kwartier. Daarnaast moesten we er voor 9:30 zijn, omdat daarna de parkeerplaats vol zou zijn. Dus ging de wekker om 6:00. Het ontbijt begon om 7:00 uur. We verwachten dat er niemand zou staan maar dat bleek niet zo te zijn. Het was afgeladen. Zo druk zelfs dat we niet bij de beperkte zitplaatsen konden eten die er waren, maar dat we op onze kamer moesten eten. Echt bizar! Enfin we hadden al gedoucht en gegeten maar het was redelijk laat. We vertrokken om 8:15 uur, 30 minuten te laat. Rianne at haar ontbijt in de auto. We reden richting Yosemite. Het valt gewoon op dat het zo lang duurt voordat je überhaupt bij de ingang van Yosemite bent. Ongeveer 25 minuten. We konden snel het park in en we reden op de bochtige wegen verder.
Er zijn dan drie typen bestuurders. Mensen die voor elke molecuul remmen. Mensen die gewoon rustig wachten en mensen die bij elke voorganger op de bumper kleven. Op een gegeven moment zit je achter de eerste en de tweede groep bestuurders. Dus we moesten wachten tot we een beetje vaart konden maken. Je kan nergens inhalen. Een bestuurder kan wel even aan de zijkant gaan staan zodat de rest er langs kan, maar slechts weinig mensen doen dat. Terwijl het wel aangegeven wordt om dat te doen. Dus er was een weg die naar Yosemite Falls ging. Een blauwe Subaru gooide hem voor mijn auto. Dit was het derde type bestuurder. Alles en iedereen moest voor deze persoon wijken. Al snel waren wij de derde in de rij en iedereen was opzij gegaan. Je mag 35 mijl rijden daar, maar wij gingen met 55 naar beneden. Ik had haast dus was erg blij met deze klojo voor ons, die iedereen aan de kant dreef. We kwamen iets voor 9:30 aan in de valley. Echter was er nog parkeerplaats zat. We hebben ons dus behoorlijk voor niets gehaast. We namen daar de bus naar het Visitors center.
Eenmaal binnen moesten we even wachten. Daar zag ik een video waarin werd gewaarschuwd voor de gevaren van te hard rijden. Er waren in 2014 13 beren doodgereden door auto’s. Ik begon me schuldig te voelen. Dus toen vroeg ik aan de dame achter balie of ze een hiking map had. Verder vroeg ik waar we het beste naartoe kunnen om beren te zien. De mevrouw vertelde dat bij Mirror lake dat een goede plek is. Daarnaast waarschuwde ze voor het feit dat we niet te hard moesten rijden. Er zijn in 2015 al 17 beren doodgereden door auto’s. Het was op dat moment dat ik me echt heel schuldig voelde. Ik zou daarna niet meer te hard rijden. We liepen richting de Yosemite Falls in de richting waar de ranger ons had gestuurd. We moesten ongeveer 2 kilometer lopen. Het was druk op de weg naar de watervallen. Toen we er eenmaal waren viel het een beetje tegen. De ranger had ons gewaarschuwd dat er nog maar een beetje water doorheen kwam, maar het was wel erg weinig. Toch maar de nodige foto’s geschoten.
Daarna dichtbij de Lower Yosemite Fall gelopen. Daar waren mensen weer professioneel bezig met het beeld te verzieken door van het pad af te gaan en overal te lopen. Er staan allerlei borden dat je alles kunt breken, toch hebben mensen daar gewoon lak aan. Ik begrijp het wel, het is hoogseizoen en je wilt zo’n mooi mogelijk foto hebben. Tegelijkertijd is het ook egoïstisch.
We wilden gaan picknicken dus moesten we terug naar de auto. Gelukkig stond de bus in de buurt dus konden we gemakkelijk terug. Deze bus reed om het half uur. We pakten uit onze geweldige koelbox de benodigdheden voor de picknick. Daarna liepen we terug naar de bushalte. Daar stond ook een information center. Rianne liep naar binnen en al snel werden we geholpen door een aardige vrijwilliger die ons vertelde dat we ook naar de picknickplaats konden lopen. Het was 11,5 minuut weg vertelde hij met een grijns. Na een kwartiertje kwamen we aan en zaten we met een prachtig uitzicht lekker te eten. Er was een tafeltje vrij waar we konden zitten. Ik vond het echt heerlijk. Lekker broodje en heerlijke sla. We keken uit op North Dome en Half Dome. Helaas was de lucht één en al grijs. Het landschap is fantastisch maar op dat moment kon het me even niet raken. Ik had een beetje iets van is dit alles. We liepen richting de bushalte om naar Mirror lake te lopen.
Eenmaal aangekomen bij bushalte 17 liepen we richting Mirror Lake. Vooraf werd gewaarschuwd voor bergleeuwen. We liepen over een onverhard pad. Het was een paarden/muilezel pad wat stijl omhoog en omlaag ging met losliggende stenen. De ranger had gezegd dat het een flat easy road zou zijn. Maar dit was zeker niet flat. We vroegen ons af hoe de moderate of heavy trails eruit zouden zien als dit al flat werd genoemd. Even later zagen we aan de overkant de weg, waar we net vanaf waren gestapt, langs ons pad lopen. Er zat alleen een riviertje met een flink gat tussen ons onverharde pad en het verharde pad aan de overkant. Het was toen dat we erachter kwamen dat we het moeilijke pad hadden genomen. Het was behoorlijk zwaar. Maar we hadden wel het mooiste uitzicht. Toen we eenmaal aangekomen waren bij Mirror Lake hadden we nog een beetje een teleurstelling.
In de lente en het begin van de zomer is het “meer” veel groter. Maar nu was het vrij klein. Bovendien was het zoals al bij een aantal andere plekken overcrowded. Maar goed ik liet het weer even op me inwerken en zag wel de schoonheid van dit alles. Het was buitengewoon mooi. Zeker als het even rustig was.
We liepen een stuk verder en konden oversteken door het laagstaande water. Hebben we nu toch een beetje geluk dat het water laag staat, anders kwam je pas na een uur aan de overkant om vervolgens over de verharde weg terug te lopen. We hadden geen zin om het muilezel pad terug te nemen, dus kozen we het stukje uit waar het water zo ondiep mogelijk was om over te steken. Daarna konden we over de verharde weg teruglopen naar de bushalte.
We hadden vandaag iets meer dan 12 km gelopen. We zagen onderweg een klein beertje overrennen. Het was eerste beertje wat we zagen. Wel erg om te zien hoe dat beest werd opgejaagd door alle toeristen. Eigenlijk een beetje dierenmishandeling. We kwamen aan bij de bushalte en het was afgeladen. Dus we wachten een paar bussen. Bij het visitor center stond toevallig de juiste bus klaar om ons naar het parkeerterrein te brengen. Dat was echt een gelukje. Er stond echt een hele lange file om Yosemite te verlaten. Daar reed de bus lekker voorbij :). Het was weer een lang stuk terugrijden, waardoor we aan het begin van de avond bij het motel arriveerden.
06-08-2015