’s Morgens moesten we uitchecken. Voor het zover was, zaten we op de laptop een nagelstudio te zoeken in Visalia. Mijn nagellak van ManiQ ziet er niet meer uit, eigenlijk zag het er na 5 dagen al niet uit. Terwijl er gezegd was dat het 3 weken op z’n minst goed zou zitten volgens de manicure, jaja. Tijdens de reis heb ik al verschillende middeltjes en trucjes geprobeerd om de ManiQ eraf te krijgen. Het is echt een ramp. Het wil er maar niet af en op internet lees ik meerdere slechte reacties daarover. Het brokkelt steeds verder af en blijft overal achter haken. Eén ding ga nooit naar Liens Nagelsalon! Visalia ligt halverwege de reis naar Oakhurst. Steven heeft lief een nagelstudio opgebeld. Mijn Engels is gewoon te slecht. De mevrouw vertelde dat ze morgen wel een plekje heeft. Uhm ja dat gaat dus niet want we zijn aan het rondreizen. Heel lief wilde ze me ergens tussenproppen om 11.00 uur. Top! Nu alleen nog snel de koffers inpakken, uitchecken en wegwezen anders halen we het niet.
Bij de koffers inladen zag Steven dat er iemand tegen de voorkant van onze auto is gereden. Het is ook nog eens bij het motel gebeurd en niemand die even een briefje ofzo achterlaat. Dus nu hebben we ook aan de voorkant schade. Bedankt assholes! Scheldend liep ik op en neer met spullen naar de auto. Het taalgebruik viel een andere Nederlander, die met zijn auto naast die van ons staat, op en ging ook maar even naar zijn auto kijken. Hij had niks en zei nog tegen Steven dat hij het niet gedaan had. De beste man hadden we er ook niet van verdacht hoor, haha. Eenmaal aangekomen bij de nagelstudio bleven we nog even in de auto zitten. We zaten verbaasd te kijken naar een man die overdag een autodeur open probeert te krijgen via het raampje met een vage tang. Hmmm staat onze auto hier wel veilig met de koffers en al erin?? We zijn toch maar uitgestapt en de nagelstudio binnengelopen. Een meneer begroette ons en het bleek dat we een kapperszaak binnenstapten met een nagelstudio gedeelte. We mochten plaatsnemen op de bank. Ik zat zo om mij heen te kijken en het leek echt op zo’n typische kapperszaak wat je op tv ziet in de make-overs. Van dat ene programma van Tabatha Coffey. Allemaal vrouwelijke kapsters, die allemaal hun eigen kleding dragen en waarvan de baas dan een man is.
Gina kwam naar mij toe en ging mij helpen. Ze hielp eigenlijk twee klanten tegelijkertijd. Mij en iemand anders. Ze had pure aceton op folie gedaan en dat deed ze om iedere nagel. Ik moest tien minuten wachten, dus ging ze weer even naar de andere klant. Steven kwam maar even naast mij zitten, aangezien ik Engels wel versta maar het terugpraten niet bepaald gaat. Handig zo’n tolk. Na tien minuten kwam ze terug en probeerde ze de ManiQ met een tangetje eraf te schrapen. Bij veel nagels ging het niet, wat ik dus al had verwacht. Dus hop nog meer aceton in de folie en 5 minuten wachten.
Daarna heeft ze het weer geprobeerd af te schrapen. Dat ManiQ is gewoon lastig spul. Het ging weer lastig en heeft ze het grootste gedeelte eraf geveild. Mijn nagels zitten nu onder de krassen, maar dat ManiQ is er grotendeels af en daar kwam ik voor! Op internet had ik al berichten gelezen dat meiden eindigen met krassen op hun nagels als het er grotendeels af is, dus keek er niet zo van op. Het is alleen wel lelijk om die doffe nagels met krassen te zien. Onderweg kwamen we nog een goederentrein tegen met allemaal voertuigen van het Amerikaanse leger daarop.
Na 1,5 uur rijden hadden we onze motel Comfort inn (ja weer dezelfde keten helaas) bereikt in Oakhurst. We kwamen rond 13.00 uur aan. We probeerden in te checken, maar werden ontvangen door een zwaar chagrijnige vrouw. Waar geen glimlachje vanaf kon of een how are you. De schoonmaaksters waren nog niet klaar, dus of we nog even wilden oprotten. Geïrriteerd liepen we naar de auto. We besloten om maar alvast naar Yosemite National Park te rijden. Dit park bleek helaas verder van het motel af te liggen dan we hadden gedacht. Na 30 minuten rijden door de bergen bereik je de ingang. Als je daar doorheen bent en het hoogtepunt van het park wilt zien, moet je nog eens 1,5 uur rijden. Daar hadden we geen zin in. We besloten om alvast naar het Visitor Center te gaan die dichterbij was. We hebben daar wat informatie verzameld en zijn daarna doorgereden naar een picknickplaats. Eenmaal zittend aan een tafeltje bleek dat onze broodjes beschimmeld waren. Fijn, dag picknick! Het was een leuk idee. Dan maar met onze voeten het water in wat er zo mooi en verleidelijk uitzag. Even pootjebaden en er weer uit.
Hierna zijn we weer teruggereden naar het motel. Inmiddels zat er een andere vrouw die ons ging helpen. Deze vrouw bleek nog chagrijniger te zijn. Ja het kon dus nog erger. Wat een ontvangst zeg! We betalen wel flink voor dit zooitje. Ze had een kamer voor ons op de begane grond. Ze had allemaal papierwerk uitgeprint waar dat opstond. Toedeloe mevrouw we weigeren om nog een keer in een Comfort Inn motel onderaan te slapen. Met moeite en een nog bozere blik kregen we een kamer bovenaan op de tweede. Helaas niet met het mooie uitzicht op de bergen. Eigenlijk onbegrijpelijk want we slapen hier drie nachten en de gemiddelde toerist is na 1 nacht al weg. We hebben een kamer met twee aparte bedden gekregen en het ziet er hier iets schoner uit dan de vorige Comfort Inn. Eén ding hebben we wel geleerd. Bij een volgende rondreis, als die nog gaat komen, zoeken we hotels uit met meer sterren en besteden we meer aandacht aan de reviews en boeken we alles zelf. In het Yosemite NP hebben we namelijk mooie hotels gezien, waarvan we eigenlijk baalden dat we daar niet slapen. Scheelt ook weer een stuk rijden als je al in het park zelf zit. Het tegenovergestelde is dan natuurlijk weer dat je nog meer betaald en je nu in het hoogseizoen zit.
Het werd weer tijd om de was te doen. We zochten een wasserette in de buurt. Het leek er eerst op dat deze failliet was. De gebouwen daarvoor stonden namelijk allemaal leeg. Na tig keer op en neer gelopen te hebben daarnaartoe en het nagevraagd te hebben bij een lokaal supermarktje, bleek de wasserette er toch echt te zitten. Dan nog maar een keer daarheen gelopen en er bleek om het hoekje toch wat te zitten. Een vrouw hielp ons met een keuze te maken uit al die verschillende machines. Hop alles erin en over 23 minuten is het klaar. Ondertussen maar even naar de McDonalds geweest, die aan de overkant stond. We hadden geen zin meer om de was in een droger te doen, dus hadden we alles maar meegenomen naar onze motel. Door de kamer hadden we een waslijn gespannen. Deze begon bij het nachtslot van de deur en eindigde bij het rek in de kledingkast, haha. Grappig gezicht weer. Hierna hebben we nog een beetje zitten niksen, aangezien de wifi totaal niet werkt en de tv ook niet. Top motel hoor jongens! Ons zie je nooit meer. 😉 Nu alleen nog even 3 nachten volhouden.
* Geschreven door Rianne, 05-08-2015