De wekker ging om 4.00 uur ’s nachts of ’s morgens is maar net hoe je het noemen wil. Erg vroeg, maar wel voor een mooi doel. We gaan de zonsopkomst bekijken in de Grand Canyon. In het donker rijden we naar het park toe. Dit keer is de rij klein om het park binnen te gaan. We zijn bijna één van de eersten die aankomen bij Yavapai Point. In het donker lopen we naar het uitzicht toe. Ondertussen hebben we geen idee wat het uitzicht voor ons precies is, het was zo donker.
Snel een goed plekje ingepikt om de camera op een statief te bevestigen. We wilden graag een mooi filmpje maken. Helaas werkte de camera niet al te best mee en viel iedere keer uit. Hierdoor staat niet alles op de film. Het was een mooi tafereel om te zien. Ik (Rianne) vind de zonsopkomst mooier dan de zonsondergang. Het is een verrassing welk beeld je voor je te zien krijgt, doordat het in het begin hartstikke donker is. Zie hieronder de zonsopkomst versneld afgespeeld.
Rond 06.00 uur waren we er wel klaar mee. We liepen terug naar de auto. Tot onze grote verbazing stond een klein jong hertje bij de auto. Het hertje begreep er niks van en zat maar te roepen. Haar moeder en broertje/zusje stonden verderop. Hebben we toch maar mooi een paar herten van dichtbij gezien.
Eenmaal bij het hotel hebben we de koffers weer ingepakt. Het leven uit een koffer bevalt ons niet bepaald. We zijn iedere keer dingen kwijt en ruimen de koffer telkens weer opnieuw in doordat het anders weer een bende is.
Om 11.00 uur checken we uit en vervolgen we onze weg naar Page. We nemen een route deluxe onderweg, zodat we nog een aantal bijzondere plekjes kunnen zien. Vooraf wisten we niet dat deze route in de Grand Canyon start. We hadden al afscheid genomen vanmorgen, maar krijgen nu toch echt de laatste kans.
Tijdens het rijden komen we langs Desert View in de Grand Canyon. Hier waren we nog niet geweest. Dit punt ligt verder in het park, waar je alleen met de auto kan komen. Steven en ik hadden vooraf geen hoge pet op van deze plek. We hadden zoiets van het zal wel hetzelfde zijn als de rest van de Grand Canyon. Uit nieuwsgierigheid toch maar even uitgestapt. Tot onze verbazing ziet deze kant er toch een beetje anders uit. Het is groener/roziger en je ziet de Colorado rivier goed. We beseften ons dat we gisteren over exact dezelfde plek gevlogen zijn. Leuk om het nu vanuit een ander perspectief te zien.
Hierna vervolgden we onze weg langs drie bijzondere punten: Dinosaur tracks, Elephant feet en Square Butte. Deze drie punten zijn onder de toeristen niet heel erg bekend.We rijden in het Navajo gebied waar veel indianen wonen en het gebied beheren. Zo kwamen we hen ook vaak tegen langs de weg met kleine tentjes waar je spullen kan kopen. We zeiden de mensen gewoon gedag en verder negeerde ik ze maar. Dinosaur track viel wat tegen. We kwamen aanrijden en een indiaanse jongen stelde zich voor en wilde ons gaan rondleiden. Daar zaten wij niet zo op te wachten. We zoeken die dinosauriër voetafdrukken zelf wel. In het begin zag je ze liggen en ze hoorden ook ergens verderop te liggen. We hebben een stukje gelopen, maar kwamen de anderen niet tegen. Je vraagt je echt af of het nou wel echt is zo’n voetafdruk. Misschien heeft iemand ze er wel zo ingegraven en staat iedereen uit te lachen of moedernatuur kan iets gedaan hebben waardoor het op voetafdrukken van dinosauriërs lijkt. Steven denkt het laatste. Toch nog maar even een souvenir meegenomen. Een rode steen. Van de Grand Canyon hadden we ook een steen meegenomen.
Hierna zijn we nog langs Elephant feet gereden. Dat zijn twee hoge rotsen wat op olifanten voeten lijkt. Als laatste gingen we langs Square Butte. Bijzonder om te zien dat er uit het niets een hoge grote rots ergens staat, waarvan je afvraagt waar de rest is gebleven. Square Butte lijkt een beetje op Monument Valley (waar wij niet komen tijdens de reis), maar dan in het klein.
zijn we doorgereden naar het hotel. Tijdens de reis sta je iedere keer versteld van het uitzicht en de natuur. Iedere 10 minuten ziet de omgeving er weer anders uit. Dan rij je opeens in een groengebied, wat weer overgaat in een rots gebied, wat dan weer overgaat in een gebied wat rood kleurt en dan kom je in een gebied wat vlak is. Heel apart maar wel mooi! Op foto is het moeilijk vast te leggen wat je met je eigen ogen ziet. Tussen al die gebieden in staan kleine huisjes waar de Navajo’s (indianen) leven. Midden in de woestijn waarbij een storm zo die huisjes omver kan blazen.
Eenmaal bij het hotel aangekomen in Page, hadden we er niet zo’n zin in. Het is namelijk weer een Super 8 motel, maar dan nu voor 2 nachten. Gezien onze ervaringen van de vorige keer, stapten we al met gemengde gevoelens naar binnen. Onze kamer is enorm groot. Je kan erin walsen en al het geluid galmt. Iets klopt er gewoon niet aan die kamer. Dit keer zijn de bedden wel verschoont alleen is de badkamer nogal vies. Mochten we willen douchen, dan doen we onze slippers maar aan onder de douche.
’s Avonds zijn we uiteten geweest bij Dam bar & grill. We hebben lekker gegeten, maar kregen niet alles op. We legden aan de serveerster uit dat we in Europa kleine porties zijn gewend. Ze vroeg iedere keer of we de restjes in een to-go bag willen hebben. Hmm no, thanks! Schijnt normaal te zijn hier voor de Amerikanen. Nou nu gaan we onze ogen weer sluiten. Hopelijk kunnen we een beetje slapen en is de hitte morgen te behappen. Hier in Page is het heel anders warm dan op de andere plaatsen waar we geweest zijn. Je hebt het al snel benauwd hier.
* Geschreven door Rianne, 28-07-2015