We gaan vandaag Bluebell verlaten. Daar ben ik niet rouwig om. Ik vind de prijs-kwaliteit verhouding slecht. Daarnaast vind ik het gewoon niet zo schoon. We hebben een boiler dus het is kort douchen. Nee ik zou het niet erg vinden om hier nooit meer te overnachten. Ik heb het altijd graag beter dan thuis maar dat is hier niet het geval in ieder geval. We doen een broodje in de oven en ruimen alles in de auto. Dat is relatief snel gebeurd. Vlak voor vertrek zie ik een waarschuwing staan van Calmac. Ze melden ons dat het mogelijk is dat onze boot niet vaart vanwege slecht weer. We besluiten een extra boot te boeken voor het geval dat. Dat is de boot van 15:20. Een overtocht kost iets van 20 euro dus als je die mist is dat geen probleem.
Waar de vegetatie eerst weinig verschilde per gebied rijden we nu door sterk wisselende natuur. Soms zie je bergen met gras zoals we eerder ook zagen. Soms zie je gewoon bebossing zoals je op de Veluwe ook ziet. Het is een prachtige route. Rianne zegt gelijk we gaan hier sowieso een keer terugkomen vanwege de prachtige natuur. Dat ben ik zeker met haar eens. Wat een pracht en praal. Maar wat een mongolen op de weg. Op rechte stukken rijden ze 30 tot 35 mph terwijl ze makkelijk 60 kunnen rijden. Soms probeer ik er als een wezenloze een paar in te halen. Maar uiteindelijk zitten we een kilometer of 80 denk ik achter een hele rij van mensen die niet doorrijden. Super irritant. Kijk sommige bochten zijn inderdaad gewoon slecht of onoverzichtelijk. Dat je dan zachter rijdt. Maar het grootste gedeelte is er gewoon geen excuus voor het lage tempo behalve complete incompetentie.
Vlak voor Glasgow wordt de weg tweebaans en halen we een hele stoet in. Waarschijnlijk was een oude vrouw de oorzaak. Ze reed daar op een weg waar je 70 mag nog steeds maar 40 mijl. Ze heeft voor heel veel irritatie gezorgd. We hopen dan ook dat ze vroegtijdig overlijdt. Door naar Ardrossan We komen daar vet te vroeg aan. Het is een beetje onduidelijk maar we mogen uiteindelijk parkeren. We moeten nog ongeveer een uur in de auto wachten op de ferry. We maken er het beste van. We staan vooraan maar mogen niet als eerste op de boot. Voor mij geen probleem die paar minuten extra interesseerde me geen reet. Nu is het even wachten tot we aankomen in Brodick.
Eenmaal in Brodick aangekomen gaan we in de auto zitten. We mogen als derde van het schip af. Sommige mensen hebben extra betaald om als eerste van het schip te gaan maar wij krijgen het gratis. Heerlijk. Het is ongeveer een kleine 20 minuten rijden vanuit Brodick naar Lamlash. Het is een mooie route. We rijden op een klein afgeragd weggetje naar de B&B. We parkeren en bellen aan. Een jonge vrouw doet open. Hi I’m Emily. We worden naar de kamer Glenashdale geleid. Het is een mooie kamer. Emily legt uit dat we het ontbijt moeten kiezen voor 22 uur. Ik kies de zalm met ei en kies voor Rianne croissants en anders toast. We kijken in het boek en zien dat er in Lamlash een hotel wordt aangeraden om te eten. We bestellen beide een burger. De kok zit de hele tijd grappen te maken en heeft een hele aanstekelijke lach. We gingen echt kapot van het lachen. De eigenaar of in ieder geval de leidinggevende schut af en toe zijn hoofd. Ik kan me voorstellen dat beter personeel vinden op dit bejaardeneiland erg lastig is. Dat maakt het eigenlijk alleen maar grappiger. We nemen beide een Terra Cotta toetje. Daarna reken ik af. Het is 56 pond en ik zeg maak er maar 65 van. Hij wil me vervolgens 56 laten betalen. De leidinggevende komt erbij. The man wants to give his gratitude. But how is he going to pay? The man is going to use his phone. That is just pure magic. Zo sluiten we een heel grappig avond af. Ik piste bijna in mijn broek.
