17-09-2019 – Old man of Storr

Vandaag staan we vroeg op. Om 6 uur gaat de wekker. Ik heb vreselijk slecht geslapen. Het was super warm onder de deken. Ik verlang toch wel een beetje terug naar mijn eigen bed. Rianne heeft wel aardig geslapen. Ik ga even douchen om wakker te worden. De oven gaat aan. Ik eet broodjes en een croissantjes en Rianne eet alleen croissantjes. Daarin gaan we op weg naar The Old Man of Storr. Dit is een rotsformatie welke ook wel The Needle wordt genoemd. We rijden via Portree omdat bovenlangs een wat lastigere weg lijkt. Je ziet een verschil in het wegdek. Het lijkt toch meer Belgisch op de route aan de noordoostkust. Naar een minuut of 40 bereiken we de locatie. Rianne had een route gezien waarbij je nog maar een klein stukje hoefde te lopen. Maar waar we nu staan lijkt dat niet het geval te zijn en moeten we nog een flink stuk omhoog. We besluiten wat verder te rijden en even verderop langs de weg even te stoppen. Helaas blijkt die route niet te bestaan en dienen we toch omhoog te lopen. We rijden een parkeerterrein op. Het lijkt de enige niet betaalde. Er staat een vent niets te doen met zijn deur open. Ik irriteer me daar een beetje aan maar kon hem toch nog soort van erachter krijgen. Echt zo’n vervelende klootzak. 

We pakken onze zakken en lopen omhoog. Bij start zitten we 70 meter boven de zeespiegel. We gaan omhoog. Opvallend is hoeveel mensen ons inhalen. Zelfs oudjes, dat je denk waarom kan jij zo snel omhoog gaan. We lopen en lopen en lopen omhoog. Jeetje wat zwaar. Maar het was nog zwaarder geweest als het hier heel warm was geweest. Het is flink koud. Die wind snijdt echt door je kleding heen. Gelukkig heb ik een windwerende regenjas. Ik kan dus gewoon zonder al te veel problemen omhoog lopen. Wat ook opvalt is dat er (helaas) weer veel Chinezen rondlopen. Daar heb ik zo’n ongelooflijke hekel aan. Zeker eerste en tweede generatie toeristen. Die moeten alles zo snel mogelijk zien en weer door. Gene of normen en waarden kennen zij niet. Op enig moment zie ik een stelletje bij een rots staan. Ik vind het een mooie plek en een mooi moment om even wat te eten. Ze gingen weg en ik neem hun plek in. Rianne en ik nemen wat selfies. Op enig moment zegt ze kijk dat is toch de Old Man of Storr. God, ja, inderdaad. We namen juist even een pauze om straks dat hele eind omhoog te lopen. Zo grappig dat ze dat gezien heeft. Als je daar later achterkomt word je echt gek. Het is wel wat lastig te zien in het echt en (nog meer) in de foto’s. Ik vind het op zich al genoeg dat ik het gezien heb. Het is niet dat het niet indrukwekkend is. Het is gewoon de zoveelste rotsformatie waar een mooi verhaal bij verteld wordt, maar wat eigenlijk niet zoveel omvat. Het is knap dat het kan blijven staan na al die millennia van weersinvloeden. 

We wilden nog wat foto’s maken maar er werd een heel blik Chinezen geopend en toen maakte we een cruciale fout. Want in plaats van te zeggen dat ze de berg op moeten lopen lieten we ze zien dat ze er al waren. Hadden we ze die kant opgestuurd dan waren ze misschien weg gegaan en hadden we geen last van hen. Het is maar iets wat ik later dacht. Wij liepen wat verder van het pad af richting de andere weg naar beneden. Echt grappig om te zien hoe andere je dan weer lijken te volgen. Grappig of diep triest. Enfin we hadden de foto’s, de ervaringen en prestatie. Ik ben trots op Rianne en op mezelf dat we toch maar even naar 320 meter hebben geklommen. Hoewel veel andere dit ook gedaan hebben doet dat niets af aan onze prestatie, zeker die van Rianne. De weg naar beneden nam ons langs prachtige paden. Het mooie is ook dat je vanuit dat perspectief de Old Man of Storr beter kunt zien. Daarnaast was er een soort Mirror Lake waarin de weerspiegeling van de Storr te zien was. Ook keek je uit op de oceaan en gewoon prachtige natuur. In zeker opzicht was dit ook een soort woestijn. Ik denk dat er anders dan gras weinig kan leven. Het is ook maar zomaar een gedacht. Je ziet een enkele boom en veel resten van wat ooit bomen waren. Maar er kan hier geen bos of groter leven zich in stand houden. Het regent genoeg maar hier is misschien weer een ander probleem, te weinig zon en de ruw weer. 

Old man of Storr

Eenmaal in de auto aangekomen gingen we even eten en drinken. Vele zaten op onze plek te jagen. Maar wij gingen nog even niet weg. Eerst de GoPro installeren en de navigatie instellen. Maar voornamelijk eerst even eten. De natuur is wel heel mooi hoor. We rijden weg en onze plek wordt gelijk geannexeerd door een gozer die wat mij betreft even wat extra lessen moet volgen. We gingen in principe verder richting de Kilt Falls. Maar onderweg besloten we toch even te stoppen bij een plek die Lealt Falls heette. Het grappige is dat we hier eigenlijk helemaal niet per se wilde kijken. Maar wat was het zonde geweest als we dit niet hadden gezien. Soms zijn wij afgereisd naar watervallen waar maar een fractie van het water kwam, wat hier eruit komt. Echt een heel groot verschil. Prachtig om te zien. Helaas stopte er weer een bus vol met Chinezen. Ik had even een pond in de donatiebus gedaan. Want ik was blij dat ze een soort uitkijkpost gemaakt hadden. Maar 100 Chinezen zien dat niet eens. Gewoon compleet egoïsme. Rianne was er gelijk klaar mee. Ik vroeg me ook af of die brug het hield. Immers er zat veel gewicht op. 

Ik ging naar de auto toen dat gebeurde om het ND-filter van Rianne te halen zodat het water super smooth wordt. Maar Rian had dat al uit de losse hand gedaan. Echt een fotograafje hoor. Aan de andere. Kant kon je ook op de watervallen kijken. Hier stond een vrouw een selfie te maken. Een Chinese die dat zag dacht gelijk ik kopieer dat. Ik moest denken aan het leven in een restrictief land zoals China waar je volledig geconditioneerd wordt om op een bepaalde manier te denken. Daar ontstaat geen vrije geest. Daarom komt er ook weinig tot geen innovatie uit dat land. De meeste mensen weten niet eens wat vrijheid is. Die situatie maakte mij dankbaar dat ik wel een vrije geest heb. Dat ik wel in een vrij land ben opgegroeid waarin ik kon doen en laten wat ik wilde. Binnen het redelijke natuurlijk. We hadden er snel genoeg van en besloten verder te reizen naar Kilt Rock. Daar aangekomen was de parkeerplaats gesloten. We moesten bij een of ander museum parkeren. Die mensen hebben nog nooit zo’n goed jaar gehad. Parkeren kostte een ongelooflijke 3 pond. Dat ze het durven te vragen. Ik dacht fuck it ik betaal gewoon. 

Het was nog een stuk lopen naar Kilt rock. Je zag hier maar heel weinig Chinezen. Vermoedelijk omdat ze er niet (veilig) konden parkeren. Er kwam wel een groepje aan die over de weg liep. Een, ander zo hoffelijke Engelse, automobilist kon daar niet tegen een stond flink op de toeter. Toch ergens wel ironisch. We maakte wat foto’s en filmpjes. Achteraf waren die niet zo bevredigend maar om heel eerlijk te zijn vond ik de Lealt Falls veel mooier dan dit. Terwijl dit bekender is. We besloten de lange weg naar huis te nemen. Dus noordwaarts richting Uig. Het was een hele mooie route met veel eenbaanswegen. Ik kon daar prima mee overweg maar een landgenoot niet. Die stopte telkens terwijl je veel inhaalplekken had. De meeste mensen waren vreselijk recessief dus als je een dominante bestuurder was kon je prima doorrijden. Ik had nergens problemen mee. Maar soms zat je in zo’n treintje met een onwennig persoon. Dan reden er vijf auto’s achter de “leider” en dan reed hij ergens in een inhaalplek en ging hij wachten op 1 auto. Echt geen inzicht. Dan besloot hij toch te gaan rijden. Het was een beetje frustrerend. Ik was blij toen we bij Uig ervan af waren. We gingen nog even kijken of we koffie konden halen bij de plek waar we maandag ook waren. Maar die was dicht. Dat wisten we ook maar misschien was die toch open. Ijdele hoop. 

Daarna naar huis en lekker Expeditie Robison kijken. Het was echt een geweldige dag weer. Veel gelopen en veel gedaan. Ik heb wel het gevoel dat ik bijna heel Skye heb gezien. Het was ook gewoon leuk dat de noordkant van het eiland een heel ander gezicht heeft dan de zuidkant. Waar wij zitten daar is het groen en weinig bebouwd. De bebouwing die er is is veelal wit en in dezelfde stijl. Aan de noordkant wonen meer mensen maar ook de bouw is anders. Nog een grapje die ik maakte. Er stonden twee Belgische jeep bij Storr. Dus ik zeg tegen Rianne wat een leuke stadsauto’s. Ze kunnen in België ook prima de snelweg op. Ik moest er zelf erg om lachen maar Rianne wat minder. We hebben vandaag 8,1 kilometer gelopen en slechts 25 trappen. Ik geloof niet dat, dat laatste klopt want we zijn alleen al in de eerste stap 320m – 70m = 250m gelopen. Dat zijn hele lange trappen. Moe maar voldaan gaan we slapen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *