Geschreven door Steven
We stonden redelijk vroeg op omdat we echt wel veel wilden doen. Ik had even ontbeten en gedoucht. We pakten snel alles in en weg voordat dat mens wakker wordt. Los van een eventuele confrontatie wilde we sowieso vroeg weg. Ik had echt prima geslapen maar had ook wel graag verder geslapen eigenlijk. We moesten om 10:00 weg zijn maar waren om 9 uur al bij Bells Beach. Dat is echt een prachtig strand. Wilde golven. Echt ruig. We waren zeker niet de eersten. Wat er lagen al surfers in het water. De golven waren niet hoog genoeg om even lang te surfen maar sommige hielden het toch een paar seconden vol. Wel leuk om te zien. We hebben gegeten op een bakje uitkijkend op het strand en de Indische Oceaan. Zo leuk. We hebben nu alle oceanen van dichtbij gezien. Ik noem de Arctische Oceaan geen oceaan eigenlijk, dat hoort gewoon bij de Atlantische Oceaan.
We reden vervolgens door naar de vuurtoren van Split Point. We zaten toen al een tijdje op de Great Ocean Road. Eenmaal daar aangekomen waren we een van de eersten. Het was nog lekker vroeg en niet super warm. Die vuurtoren was wel mooi maar niet heel bijzonder. Tenminste dat vond ik. Wat wel heel bijzonder was, is het uitzicht. Mijn God wat mooi. Er stond een bankje. Ik ben daar even op gaan zitten. Ik liet het landschap op mij inwerken. Ik vind het zo mooi. Rianne vind het gewoon water, strand en heuvels. Voor mij is het meer. Ik vind het echt heel mooi. Ik kan hier uren naar kijken. Prachtig werkelijk. Het is ook weer zo’n ander landschap dan wat we eerder gehad hebben. Het strand bestaat voor een groot deel uit rotsen. Dat is nieuw. Het is weer lekker groen gelukkig. Daar ben ik ook blij om. Met dat verdorde landschap ben ik wel klaar. We liepen weer terug. Inmiddels was het heel druk geworden hier.
Onze volgende stop is bij Eastern View. Hier is het oorspronkelijk startpunt van The Great Ocean Road. Deze weg is aangelegd door de troepen die terugkwamen van de Eerste Wereldoorlog. Er staat een soort poort waar je onderdoor rijdt. We leerde dat dit al de derde poort is. De eest heeft er een jaar of 60 gestaan. Toen werd de weg verbreed. De tweede poort stond er een jaar of 30 maar brandde toen af. Dit is dus het derde exemplaar. Het was overspoeld door Chinezen die op onverklaarbare plaatsen op de foto moesten. Ik had zo’n zin om in zo’n busje te gaan zitten en peace te roepen met twee vingers. Uiteraard vergezeld door selfie stick. We stonden gelukkig helemaal aan het begin. Er kwam een bus vol met Aziaten die de hele doorgang belemmerde. Ongelooflijk. Dit gaf ons wel een goede reden om bij de inrit eruit te rijden en onder de poort door te kunnen (terwijl er een politieauto voorbij reed). Overigens was dat ook ons initiële idee 😉
Toen wij dat deden had Rianne de GoPro uit de autoruit. Echt zo geweldig we reden de politie voorbij maar werden niet langs de kant van de weg gezet. De route zette zich voort in een bochtige weg door bergachtig landschap. Ik begrijp zo goed waarom dit The Great Ocean Road heet. Het is ook gewoon echt geweldig. Zulke mooie landschappen. Soms zie je huizen tussen de bomen met niemand om je heen in de bergen. Dat lijkt me heerlijk en gevaarlijk. Dat gevaar komt van de bosbranden. Je ziet de resultaten nog onderweg. Veel bomen zijn grijs en verband. Je ziet wel weer nieuwe natuur ontstaan. Er is zeker een bosbrand geweest. Zonde echt. We besloten door te rijden naar onze verblijfplaats voor de komende twee dagen. We waren daar veel te vroeg. Dat zei de eigenaar ook. We moesten nog een uur wachten.
Hier zie je ook het belang van de eerste indruk. Ze zei het een beetje onhandig/onvriendelijk. Dat zal vast een reden hebben. We reden terug naar Apollo Bay en gingen de winkeltjes af. Rianne heeft een ijsje gegeten. We keken even bij de plaatselijk makelaar of er nog wat tussen stond. Maar met een vanaf prijs van 1,5 miljoen AUD had ik het wel gezien. We reden verder naar naar Marengo. Daar stonden we even bij een wild strand te kijken. Je kan hier niet even rustig dobberen. De golven zijn echt veel te hoog. Toch is het bijzonder om het te zien hoe helder het water is. Ik bedoel als je naar de Noordzee kijkt zie je niets dan gauwigheid. Maar hier zie je de vissen zwemmen. Inmiddels was het ongeveer anderhalf uur verder en besloten we lekker naar het appartement te rijden.
Lyn kwam gelijk aangelopen. Ze hard daarstraks verteld dat ik mijn auto anders moest neerzetten in verband met de komst van een Aziaat. Dat vond ik raar maar ik heb het gedaan. Het eerste wat ze zei was dat ze bang was dat ik nog verder naar achteren moest. Ik dacht komt oempa loempia hier parkeren ofzo? Lyn zei dat Aziaten geen geld hebben in hun eigen land voor een auto en dat ze overal tegenaan rijden omdat ze gewoon geen rijervaring hebben. Daarnaast is het zo dat je een rijbewijs gewoon aanvraagt in China zonder te kunnen rijden. Verder rijden ze gewoon door als ze je auto in puin achterlaten. Bedankt voor de tip zal ik maar zeggen. Lyn was nu heel erg aardig. Ze vertelde waar alles stond en wat er in de buurt te doen is. Ze vertelde ook dat er een koala in de boom zat tegenover het huis. Ze gaf ons vogelzaad zodat we de vogels over ons heen kunnen laten lopen. Het is een hele aardige vrouw.
Lyn vertelde over een goede Italiaan in de buurt. Nu zeg ik al een paar weken tegen Rianne dat ik zo graag Spaghetti Carbornara wil eten. Dus dat komt mooi uit. Er was een strak blauwe lucht dus we besloten lekker de ligbedden neer te leggen en te gaan zonnen. Lekker muziekje aan en genieten van de vakantie. Daarna zijn we naar de Italiaan geweest. Die zat verstopt achter de boulevard. Rianne zei al dat hier waarschijnlijk weinig toeristen zullen zijn. We keken naar de kaart en daar stond kangoeroe op. Ik dacht:”Tja, kangoeroe krijg ik in Nederland niet te eten maar ik heb zo’n zin in Spaghetti”. Uiteindelijk heb ik toch gekozen voor de kangoeroe. Rianne nam een pizza. Terwijl wij aan het wachten waren kwamen er Chinezen binnen. Ik vind het spelletje wat zij spelen altijd zo ongelooflijk dom. Ik bedoel je kunt een slechte acteur zijn of je bent een Chinees. De Chinezen waren een ijsje aan het eten terwijl ze naar binnen gingen. Dat is natuurlijk idioot. Dus ze werden naar buiten gestuurd. Dan kijken ze die ober aan en doen ze net alsof ze haar niet begrijpen. Maar wel de kaart lezen en kunnen bestellen. De ober nam er geen genoegen mee en uiteindelijk werden ze naar buiten begeleid om later terug te keren als ze klaar waren met eten. Echt zo achterlijk.
De kangoeroe was lekker. Het was wat stugger dan een normale biefstuk. De pizza van Rianne was ook lekker. Daarna een toetje gegeten. Rian keek uit naar het toetje maar het was niet zo lekker. Tenminste die van mij viel tegen. Het was wel fijn om weer een keer in een normaal restaurant te zitten. Eentje waar je niet zelf moet bestellen bij een counter. Een geslaagde tip dus. We reden terug naar het huisje. Daar zijn we naar de koala gelopen. Die was inmiddels wakker. Als ze bewegen lijken het net apen. Het beestje springt van tak naar tak. Echt geweldig. Vogels hebben we niet gezien. Nu lekker gaan pitten.