Geschreven door Rianne
Vandaag zijn we helaas al op de helft van de rondreis. Wat gaat het toch snel. Om 04.15 uur (ja je leest het goed) ging de wekker. Waarom zo achterlijk vroeg? We willen de zonsopkomst zien bij Dove Lake, waarbij we uitzicht hebben op Cradle Mountain en het boothuis. Het rare was alleen toen we wakker waren, dat we knisperend geluid hoorden. Wat bleek? De (gas)openhaard stond opeens aan, terwijl we dat ding met geen vinger aangeraakt hadden. Beetje eng dit! Het was pikke donker toen we vertrokken. Voor 08.00 uur mag je zelfstandig met je auto het park in, hierna niet meer vanwege de smalle weggetjes. Al snel sprong er een walibi voor de auto. De dieren komen op het licht van de auto af, erg gevaarlijk. Onderweg kneep ik hem wel even, maar we zagen EINDELIJK de ‘wombat’. Het schattige dier wat ik heel graag wilde zien. Gisteren overdag zagen we hem maar niet. Uiteraard geen foto van gemaakt, het was te donker. Hierna kwamen we meerdere keren de suikereekhoorn, ook wel ‘sugar glider’ genoemd, tegen midden op de weg. Het lastige was alleen dat dit diertje niet zo snel van de weg af wilde gaan. Uiteindelijk ging die dan met een schattig wandelend kontje en pluimstaart aan de kant.
Iets van 05.30 uur kwamen we aan bij Dove Lake. Toen we uit de auto kwamen, werden we ha(r)telijk ontvangen door een enorme hoeveelheid muggen. Dat ‘deet’ stinkspul werkt dus ook voor geen meter. We moesten opschieten, want om 06.00 uur komt de zon op. We moesten nog wel een stukje lopen, voordat we bij het boothuis kwamen. We waren gelukkig de enige op deze plek. Aan de overkant van het water op een grote rots (Glacier Rock) zaten andere mensen.
Snel de spullen klaargezet. Het werd alleen zwaar irritant met al die muggen. Overdag heb je dus last van al rottige bijen die om je heen cirkelen en in de ochtend en avond doen de muggen dat. We genoten enorm van het mooie uitzicht! Eerst hing er bewolking over de Cradle Mountain, wat later gelukkig weer wegtrok. Het was erg mooi om te zien en ook fijn dat we met z’n tweeën van dit mooie uitzicht kunnen genieten zonder al die Chinezen. De Cradle Mountain zag je terug in het spiegelende water. Echt zo mooi (ja ik zeg het weer) om te zien!
Na de zonsopkomst zijn we maar weer richting de auto gegaan. We werden helemaal gestoord van al die muggen. Het was geen doen meer. Op de terugweg zagen we nog een aantal mooie plekken waar we even gestopt waren met de auto. Op één zo’n plek stapte ik uit. Wat ik achteraf gezien beter niet had kunnen doen. Er kwam een grote laagvliegende vogel enorm snel op mij af met mij als doelwit. Shit dit lijkt wel een roofvogel. Voor mijn neus stopte die. Ik zat al een beetje panisch naar Steven, die in de auto zat, te doen. Hij dacht dat ik weer eens last had van een insect ofzo. Die vogel (genaamd Black Currawong) bleek dus die ‘terrorist vogel’ van dit park te zijn, die vaker mensen aanvalt. Het is geen roofvogel, maar ook zeker geen lieverdje. Steven die kreeg het door en wilde zijn autodeur opendoen. Toen vloog die vogel dus naar de deur om aan te vallen. Ze zaten elkaar uit te dagen. Toen kon ik onopgemerkt snel aan de andere kant in de auto stappen. Wat een k*t Tasmaanse vogel!
Het was 07.15 uur en we konden meteen aanschuiven bij het ontbijt. Ze hadden de openhaard aangestoken, dus daar gingen we gezellig zitten. Eenmaal terug in het huisje, gingen we kijken hoe erg we gestoken zijn door al die muggen. Ik ben dus 18x in mijn kont gestoken en 4x op een andere plek! Je moet wat voor die zonsopkomst over hebben. Hierna zijn we weer terug in bed gegaan om nog verder te slapen. Toen we wakker werden hoorden we gerommel buiten. Het begon te onweren en te regenen. Voordat we gingen slapen hadden we het er nog even over om misschien een helikoptervlucht te maken over het park. Wat ben ik blij dat we dit niet geboekt hebben! Had er niet aan moeten denken. We hebben maar besloten om het vandaag verder rustig aan te doen en ook een beetje binnen te blijven. Buiten word je geterroriseerd door de bijen en de zwarte vogels en zo geven we onze (verbrande huid) ook even de rust.
In de avond hebben we weer bij de bistro gegeten. Daarbinnen waren helaas weer bijen. Ik had het al benauwd en van die beesten gaat m’n hart nog sneller kloppen. Een medewerker haalde een paar bijen weg, maar die kwamen weer snel terug. Tijdens het eten ben ik ook weer een paar keer gestoken door een mug. Precies in mijn knieholte, zo irritant. Snel wegwezen hier. Toen we weer in het huisje waren, keek ik naar buiten. Wat liep daar tot mijn grote verbazing? Een wombat!! Zo enorm blij was ik. Nu kon ik dan toch eindelijk een foto maken van dit schattige dier wat ik heel graag wilde zien in Tasmanië. Steef en ik hadden niet meer verwacht de wombat zo tegen te komen dan behalve in het donker of helaas dood langs de kant van de weg. Wat een leuk dier is het toch! Een hamster in het groot. Wat een geluk hebben we toch in dit park met het zien van dieren (op de bijen en muggen na uiteraard). Nu alleen nog de Tasmaanse Duivel en de Echidna (mierenegel) spotten.
