Geschreven door Steven
Vandaag is een bijzondere dag. Rianne en ik zijn vandaag 9,5 jaar bij elkaar. We hebben niet veel tijd om er bij stil te staan. We vertrekken vandaag uit Boydtown richting Mallacoota. Het is een rit van ongeveer 70 kilometer en zal een klein uur in beslag nemen. Rianne had hier gezien dat er een mooi strand was. Betka Beach. Onderweg zagen we de gebruikelijk prachtige natuur. Hoewel er hier wel meer schade is van bosbranden. Zonde. De natuur herstelt zich wel weer na zo’n brand. Het is wel weer groen. Alleen de bomen zijn allemaal dood en heel grijs. Het valt ons op dat we al een paar honderd kilometer in dichtbegroeid bos rijden. Als je daarbij stil staat. Laten we het houden op 400 kilometer. Dat je een bos hebt van Rotterdam tot in de buurt van Parijs. Ik vind dat heel speciaal. De natuur veranderd ook weinig onderweg. Het zijn veel bomen met veel groen.
Vandaag gaan we ook de grens van de staat over. We rijden van New South Wales naar Victoria. We waren snel op de plaats van bestemming. Er was een korte route door de jungle genaamd Double Creek Nature Walk in het Croajingolong NP. Deze route gaat dwars door een dichtbegroeid bos. Meestal zijn hier wel koala’s te zien. We kwamen aan en Rianne was in het wit gekleed. Dat had ze beter niet kunnen doen. De muggen vlogen op haar af. Uiteraard liet ze de autodeur open staan zodat ze mij ook gezelschap konden houden. Fijn… We hebben ons ingesmeerd met een dikke laag deet maar dat had niet heel veel effect. Wat een muggen zooi. Er lag ook een plas met stilstaand water naast de plek waar wij liepen. We hebben ongeveer een kilometer of anderhalf door het bos gelopen en zijn vaak gestruikeld omdat je omhoogkeek op zoek naar koala’s. Die hebben we niet gevonden. Ik zeg iedere keer tegen Rianne dat ik een koala wil knuffelen. Ze lijken mij er zo fluffy uit te zien, helaas hebben we ze niet gezien.
Het begon een beetje te miezeren en we hadden nog niet gegeten dus we reden wat verder door om te gaan eten bij een plas genaamd Betka River. De omgeving is weer prachtig. Een mooie spiegelschrift plaats wat omringd wordt door tropische bomen. Geen verkeerde plek om te gaan eten. Het was iets over éénen en we konden nog niet in de B&B. Maar we hadden eigenlijk ook geen andere plek om naartoe te gaan. We moesten nog naar Betka Beach. We hadden van tevoren uitgezocht wanneer het eb is, zodat we de rotsen op het strand konden zien liggen. Dat zou pas om een uur of 17.00 zijn. Dus we reden maar naar de B&B waar we iets voor tweeën naar binnen gingen. Ik had niet veel verwacht van deze B&B maar het is echt goed. Het bed is groot genoeg. Het is schoon en de badkamer is goed. We hebben een eigen tuintje en de kamer is verder van alle gemakken voorzien.
Toen we even binnen waren kwam de eigenaar aangelopen. De sleutel zat al in de deur dus daardoor hadden we niet eerder kennis gemaakt. Het is een hele aardig vent die ons even door de kamer loodst. Hij geeft ons nog tips voor de omgeving en zegt waar we wilde beesten kunnen vinden. We kleedden ons om zodat we naar Betka Beach konden. Het is buiten maar 18 graden Celsius dus een lange broek en een trui zijn wel noodzakelijk. Persoonlijk had ik me niet veel voorgesteld van Betka Beach. Het leek me niet zo boeiend. Maar mijn God, wat is het weer mooi! De grote golven, de prachtige rotsformaties, het mos en zeewier op de stenen en het landschap maken dit tot een bijzondere plek. Hoewel het eb hoorde te zijn en het water zich verder moest terugtrekken kwam het water ons snel tegemoet met golven die dichtbij kwamen dan eerdere golven. Snel even een foto maken dus. Wat ik me altijd probeer voor te houden is dat hoewel je dit graag wil vastleggen zodat je het kan delen, je ook even stil moet staan bij het moment. Je geniet meer van het uitzicht als je niet de hele tijd door de lens kijkt.
Ik liep langs de rotsen terwijl Rianne wat foto’s aan het maken was. Daar zag ik een doorgang naar een ander strand. Het was een beetje een slecht begaanbaar pad. Je werd alleen vrij snel ingesloten door het water. Maar aan de andere kant was het ook heel mooi. Ik riep Rianne. Eerst had ik het idee om vanuit daar verder te lopen en een pad terug te nemen naar het beginpunt. Maar Rianne was wijs en zei:” Kom we gaan terug.” Achteraf gezien was dat wel verstandiger. We waren al bijna ingesloten door het water. Toen we terugliepen waren we ook wel erg moe. Het was nog even lastig om het pad terug te vinden.
Eenmaal in de auto wilden we eigenlijk gelijk gaan eten. Dus we reden naar de BBQ-tent die we online hadden gevonden. Van de buitenkant leek het op een uit de kluiten gewassen zeecontainer met louche figuren. We hebben maar besloten om door te rijden naar de golfclub. Dat moet toch wel een goede tent zijn? We verbazen ons al langer over de afwezigheid van normale restaurants in Australië. Met de horeca is het bar en boos gesteld. Enfin, wij komen aan bij de golfclub. Een golfclub nota bene. Maar de plaatselijke voetbalkantine ziet er beter uit dan dit. We besloten toch te bestellen. We vroegen om mayonaise bij het eten. Dat hadden ze niet. Ze hadden wel tartaarsaus. En man wat was dat lekker. Dat is blijkbaar hetgeen waar Aussies hun friet in dopen. Het eten was weer lekker hoewel wel minder lekker dan gisteren. Op de golfbaan stonden tientallen Kangaroos. Dat was echt geweldig om te zien. Ze liepen daar in het wild rond. We zagen 2 mannetjes vechten. Die beesten kunnen elkaar gewoon schoppen. De mannetjes zijn een stuk groter dan de vrouwtjes.
Na het eten zijn we het golfterrein even opgegaan. We probeerden steeds dichterbij de grote groep kangaroos te komen. Ze keken allemaal op en gingen omhoog staan, haha. We bleven maar op een afstandje, met zo’n groep wil je geen ruzie. Toch is het bijzonderder als je ze in een natuurpark tegenkomt dan hoe je ze op een golfbaan met z’n allen ziet. We reden hierna naar de B&B en waren tevreden over vandaag. Een leuke dag.
Wauw gaaf hoor al die Kangaroos. Voor die vechtende :). Mooie natuur daar. Geniet er nog van!