Geschreven door Rianne
Goedemorgen.. nouja ‘goede’, zoals gewoonlijk heb ik weer een slechte nacht gehad. Wat een ‘tokkie-resort’ is dit zeg. Iedere keer rennende/gillende kinderen over de gang en om de 5 minuten werd er bij de buren op de deur geklopt. Maar alles beter dan die slechte B&B in Katoomba. We stonden dus weer vroeg op en pakten onze koffers in. Hup wegwezen hier! Eenmaal de auto weer volgeladen zit ik raar te kijken naar de voorruit. Wat is dat nou voor wit papiertje onder de ruitenwisser? En ja hoor.. onze eerste boete hier en nog een enorm lullige ook! We stonden met de auto in de verkeerde richting van de straat geparkeerd. Pats.. dat kost dan $263,-. Vooraf hebben we ons expres ingelezen over de verkeersregels in Australië, maar nergens stond hier iets over. Meteen een harde les, maar geen leuke. Nou op naar de B&B in Wombarra, waar we het denk ik wel naar onze zin gaan hebben.
Vandaag stond op de planning om naar Royal National Park te gaan om de bijzondere ‘figure 8-pools’ te kunnen zien. Steven zag op de website van het park dat het sterk afgeraden wordt om er naartoe te gaan. Het weer is erg slecht en de pools zijn niet te zien, daarnaast zou je het water ingezogen worden door de sterke stroming. Enorm balen dus! Het is dan wel zomer hier, maar we hebben nu dus al 3 dagen regen gehad. (Voordeel is wel dat het niet zo heet is). We hadden vooraf mailcontact met de eigenaar van de B&B. We vroegen haar of ze nog tips heeft voor Wombarra. Ze vertelde over de speciale brug die ook wel ‘Sea Cliff Bridge’ genoemd wordt. Via de mooie ‘Lower Coast Road’ kwamen we bij de brug. Helaas konden we nergens een plekje vinden. Blijkbaar waren we niet de enige die even wilden checken wat er nou zo bijzonder aan is. We hebben de auto flink verderop neer moeten zetten. We stonden bij een huis waarvan er in de boom allemaal slippers hingen, dat was wel even lachen.
Dat wordt dus een stuk lopen langs de weg in de regen, maar dat was het wel waard. Je zag de flinke golven van de oceaan tegen de rotsen knallen. Steven zag in de verte een dolfijn zwemmen, terwijl ik foto’s aan het maken was van zwarte vogels (leek op aalscholvers) die de vrouwtjes proberen te imponeren. We lopen een stuk verder en zien dat mensen op de gekste manieren bij het water proberen te komen vanaf het hoge wegdek. Ze klimmen over hekken heen en halen de gevaarlijkste capriolen uit, terwijl het niet voor niets verboden is.
Eenmaal bij de Sea Cliff Bridge aangekomen, was het toch wel mooi om te zien hoe deze ‘S’ brug gemaakt is. Deze brug is gebouwd, omdat er vroeger stenen vanaf de bergen op het wegdek terecht kwamen. Eerst liep de weg beneden langs het water, vandaar dat ze nu voor een hogere weg hebben gekozen. Het was alleen lastig om er een foto van te maken door de wat hogere railing. Ik moest er deels overheen hangen en Steven klemde mij tegen de reling aan, zodat ik niet kon vallen. De voorbijgangers vonden het maar bar interessant en begonnen te toeteren en te joelen vanuit hun auto naar ons, haha.
Vanuit de verte zag ik allemaal dingen in de lucht vliegen. Ik was te nieuwsgierig. We wilden toch nog gaan picknicken, dus dat kwam goed uit. We reden er naartoe. Het werd al snel duidelijk dat er verschillende deltavliegers in de lucht aan het zweven waren. Als kind herinner ik mij nog een barbie computerspel waarin je allemaal dingen moest oplossen. Eén daarvan was dat je met een deltavlieger moest gaan vliegen. Kleine obsessie had ik dus op dat moment toen ik ze zag. Steven zette de auto langs de kant en ik ging alvast richting de deltavliegers. Ik leek net een kind wat op z’n doel afgaat en maar bleef lopen. Het interesseerde me op dat moment niet dat de weg stijl omhoog en daarna naar beneden liep. Iets waarvan ik op de terugweg spijt van had, haha. Steven die kon me nog net verderop zien lopen. Ze hingen helaas te hoog om goede foto’s te maken, maar het was wel leuk om het gezien te hebben.
We besloten om naar de B&B te rijden. Deze zat tussen de huizen verstopt met een stijl weggetje. Al die huizen staan krap op elkaar om maar een glimp van de oceaan te zien. Toen we aankwamen, bleek dat de dochter (eigenaar) en haar moeder nog bezig waren met schoonmaken. Een oudere man (83 jaar) kwam onze kant op. Hij begon een praatje met ons, omdat we toch nog moesten wachten. Toevallig komt hij ook uit Nederland, maar spreekt en verstaat zowat geen Nederlands meer. Hij is op z’n 12e naar Australië verhuist en is sindsdien niet meer in Nederland geweest. Vroeger was hij een boer en had 150 koeien. Hij moest iedere dag samen met zijn vrouw om 04.00 uur opstaan om ze allemaal te melken. Ze waren daar dan erg lang mee bezig. Leuk om iedere keer nieuwe mensen te ontmoeten en verhalen te horen. De B&B zag er verder goed en gezellig uit. Het stonk alleen een beetje naar kots, maar dat bleek een geurset te zijn. In de avond hebben we pizza in de oven gedaan. Deze was echter niet te vreten (kon er natuurlijk ook wel bij op onze baaldag). Het bleek achteraf een hele goedkope pizza te zijn (dus vandaar), haha. We hebben daar wel om moeten lachen en hadden toen maar een broodje gegeten.
