Rianne had een verschrikkelijke nacht achter de rug. Persoonlijk had ik eigenlijk prima geslapen. Alleen een beetje kort. Gisteren hadden we een ander hotel geboekt. De B&B waar we in slapen was gewoon slecht. Desalniettemin zijn we vroeg opgestaan om een tocht te maken door de Blue Mountains. Waarschijnlijk verbleven er nog 1 of 2 stellen in de B&B. Wij waren vroeg op. Gisteren had ik gezien dat je op een bepaalde manier moest lopen om het alarm niet af te laten gaan. Dus ik liep volgens die route in mijn manier maar het alarm ging toch af. Keihard! Die andere gasten waren heerlijk gewekt door ons. Ik had geen zin om te wachten en eerlijk gezegd had ik de schijt aan het personeel hier. Dus Rianne vond een andere uitgang en zijn wij hem gepeerd. Er was ons ook niets uitgelegd en aangezien ze ons als stront behandelen voelde ik me totaal niet schuldig. Al had ik niet in die gore map gekeken dan had ik het überhaupt niet geweten. In de auto zaten we nog na te lachen.
Rianne had de wandelroute van tevoren uitgezocht. Het is eigenlijk zo lekker om goed voorbereid te zijn. We zouden een wandeltocht maken richting de watervallen van Katoomba. Onderweg zouden we nog wat prachtig natuurlijk schoon tegenkomen. De tocht zou iets van 8 kilometer zijn. Dat lijkt wel te doen. Enfin we reden richten Scenic World. Dit is een bedrijf die een aantal attracties exploiteert in de Blue Mountains. Ze hebben een kabelbaan gespannen waar je in een overvol hokje naar de overkant wordt gebracht voor $90. Die fijne gasten hebben een mooie parkeergarage gebouwd waar je gratis kan parkeren. Zeker als je er al bent voordat het personeel aankomt. Wij hebben daar geparkeerd. Ondertussen zijn er nog een aantal andere mensen ook gekomen die gingen hardlopen of andere activiteiten gingen ondernemen. In de garage waren vogels prachtig aan het fluiten.
Wij liepen naar beneden richting het pad. Ik vind het op zich wel grappig dat het allemaal gratis is. Niet dat het nu zo duur is in de VS maar ik vraag me af hoe ze dit financieren. Terwijl wij aan het lopen waren zag je de Blue Mountains in al haar pracht. Ik begrijp niet waarom je $90 zou betalen als je alles kan zien vanaf de grond. Er stond een grappige tekst in een winkel. Er stond: “Life is not about the number of breaths you take. It’s about the times it takes your breath away.” Ik vond dat zo’n mooie tekst. Want als ik de afgrond in kijk of naar een prachtige waterval, dan voel ik mij zo intens gelukkig. Het kijken naar zoiets moois voelt als een voorrecht. Dit zijn momenten om nooit meer te vergeten. De natuur is zo verschrikkelijk mooi. Ik heb op een gegeven moment gewoon even voor me uit gekeken. Ik denk dat als we niet alles van tevoren gepland hadden, ik hier best wat langer had willen blijven. Dan hadden we wel een andere slaapplek moeten vinden.
Toen we doorgelopen zijn van bij afgrond, kwamen we bij de Katoomba Falls. Die zijn onderverdeeld in een lagergelegen waterval en de hogergelegen Katoomba Cascades. Het lagergelegen gedeelte hebben we van de zijkant kunnen aanschouwen. Verderop liggen de Katoomba Cascades. Dit is een veel kleinere waterval. Hier kan je onder staan en er foto’s van maken. Het is natuurlijk maar een pisstraaltje wat ervan afkomt maar toch heeft het wat. Het is mooi om te zien. We hebben wat foto’s gemaakt. Hierna zijn we naar boven gegaan. In principe waren we na een kilometer of 4 pas op de helft. Maar het lopen valt niet mee. Er zijn veel hoogteverschillen. Dan loop je weer omhoog dan ga je weer naar beneden. Dat maakt 4 kilometer erg lang. We moesten nog veel verder lopen. In principe tot waar we gisteren waren. De route was zeker meer dan 8 kilometer. Daarom hebben we maar besloten om een andere weg terug te nemen.
Bij het omhooglopen kreeg Rianne last van haar voeten. Maar ze heeft het toch gehaald. We hebben om een uur of 10 ontbeten met Chicken & Chips. Rian en ik hebben nog zitten babbelen met een Amerikaan die nu in het Midden-Oosten woont, daarna zijn we terug naar de auto gegaan. Het werd tijd om uit te checken en die tent zo snel mogelijk te vergeten. We pakten onze spullen en ik gaf de sleutel. De dame die de sleutel aannam had ook geen idee hoe je met gasten om moest gaan. Bijvoorbeeld om te vragen hoe het verblijf was enzovoorts. Wij liepen naar buiten en toen kwam een andere dame naar buiten die zei dat we nog een dag hier mogen zijn. Ik wilde geen scène schoppen maar als ze dan zelf zo begint, tja dan ga ik los. Er zaten andere mensen op het terras die alles konden horen. We vertelden dat het gore, warme, onhygiënische en ronduit slechte accommodatie was. In plaats van haar excuses aan te bieden zei mevrouw: “Maar je kunt ’s avonds de ramen open doen, dan is het minder warm.” We schrijven wel een vernietigende review op Booking.com….
De verdere reis naar Wollongong was mooi. Rijden in de bergen is altijd een feest. Onderweg waren er grote temperatuurverschillen. Ik ging even tanken en het was echt oncomfortabel warm. De lucht had koorts zeg maar, 37 °C. Verder naar benden warmde het op tot 43 °C. Toen we aanmaken in Wollongong was het 28 °C. Dat is verder een prima temperatuur. Het was volledig bewolkt en het onweerde een beetje. Wij brachten de noodzakelijke spullen naar boven. Helaas was het Novotel hotel ook niet echt om over naar huis te schrijven. Het is een beetje een tokkie-resort. De kamer was verder prima. De douchestraal was zo hard dat werkelijk waar de hele douchevloer nat was. De plassen stonden echt overal. Ik had dit pas na afloop in de gaten. We hebben uitgezocht dat we Royal National Park maar moeten laten varen. Het is te gevaarlijk. Er wordt een negatief reisadvies afgegeven voor het park. Jammer. We hebben aan de eigenaar van de B&B gevraagd wat er in de buurt te doen is. Toch was vandaag een leuke dag.
