02-01-2019 – Sydney dag 1

Geschreven door Steven

Zo onze eerste echte vakantiedag. We hebben een mooie maar gedateerde kamer op de 11^everdieping van het Intercontinental Hotel. Ik wilde altijd graag een keer slapen in een hotel van deze keten. Ik werd wakker om 5 uur na een redelijke nacht. Daar kon ik aan opmerken dat ik waarschijnlijk geen last heb van een jetlag. Dat was de laatste keer dat ik naar deze kant van de aarde reisde wel anders. Ik heb om half zes Rianne wakker gemaakt (die amper geslapen heeft en wel last heeft van een jetlag). Bij het openen van het gordijn konden we van het prachtige uitzicht genieten. Hierna hebben we ons toen maar even begeven naar het ontbijt. Dit is echt het meest uitgebreide ontbijt wat ik ooit ergens heb gegeten. Je hebt werkelijk alles. Veel verschillende soorten vers fruit. Maar ook alle denkbare broodjes en beleg. Van zalm tot brie en van (ingrediënten voor) smoothies tot verschillende soorten warm vlees. Hierna gaat het alleen maar bergafwaarts qua ontbijt.

Rian wilde graag naar het Queen Victoria Building. Dus we liepen die kant uit. We liepen al snel tegen een gigantische kerstboom aan die gevuld was met kerst(strand)ballen en bloemen. Toch apart om zo’n kerstboom in de zomer tegen te komen. Onderweg kwamen we in Hyde park en troffen daar een prachtige fontein en een kerk aan. Ook waren mensen aan het schaken op een groot schaakbord. Er gebeurde heel veel. We keken vanuit het park uit op een grote uitkijktoren. Toen we in NYC waren hadden we alles gepland wat we wilden zien. Maar hier liepen we gewoon tegen van alles aan. Heel leuk. Er zijn echt veel winkelcentra en het is, wellicht door de vakantie, heel druk op straat. Wat ook opvalt is dat het overal zo groen is. Overal staan bomen of zijn (kleine) parken. We zijn in de Sydney Tower Eye gegaan. Dit gebouw is 305m hoog en biedt uitzicht over de hele stad. Het is het hoogste gebouw van Sydney. Bij binnenkomst werd een 4D film getoond. Het was wel grappig dat ik dit kon zien. Eenmaal boven in de toren was het een beetje jammer dat je alleen achter de ruiten naar buiten kon kijken en er geen observatiedek is. We hebben daar nog een pet voor mij en een souvenirtje gekocht. 

• 

• 

• 

Toen we Hyde park zat waren zijn we naar het QVB-gebouw gegaan en hebben we een foto gemaakt van een magistrale klok. Het is echt een heel mooi gebouw met allerlei duren zaken. We waren wel een beetje klaar met lopen en liepen, op de terugweg naar het hotel, nog even langs een supermarkt om avondeten in te slaan. Deze avond staat namelijk het “Beatles – All You Need Is Love” concert op de planning in het Opera House. Dat is op slechts 700m van ons hotel. Dus lopen zullen we. In Australië rijden ze aan de verkeerde kant van de weg. Maar daar blijft het niet bij. Ze lopen ook aan de verkeerde kant van de straat. Daar hadden Rian en ik niet bij stilgestaan. Mensen lopen gewoon tegen je aan. Dat je denk van hallo pleurt naar de andere kant van de straat idioot! Maar dat ligt natuurlijk aan ons. Je zag de irritatie bij de natives als ze weer iemand hadden die aan de, voor hun, verkeerde kant van de straat liep. Best wel geestig. Ze staan ook aan de “andere” kant van de roltrap. Overigens is de logica van de roltrappen ook omgedraaid. 

We hadden in de supermarkt wat sla gekocht. Dat hebben we voor het concert gegeten en zijn toen vroeg richting The Opera House gegaan. Je ruikt langs het water echt die typische mediterrane zeelucht. Ik vind het lekker, Rianne niet zo. Het was superdruk op de boulevard. Vlakbij het Opera House hebben we nog wat selfies geschoten alvorens we naar binnen gaan. Persoonlijk vond ik het veel kleiner lijken van dichtbij (en lelijker). Binnen kwamen we door een soort security. Het principe geen mannenogen in vrouwentassen kennen ze hier niet ;-). Enfin we waren zo bij de juiste zaal die niet vroeg openging. We zaten praktisch vooraan en een beetje in de hoek. Langzaam druppelden de muziekkanten binnen met hun instrument(en). Ik vond de binnenkant van de zaal wel een beetje tegenvallen. De vloer was een raar type hout en plakte als de neten, het was betrekkelijk klein en het was gewoon een betonnen karkas eigenlijk. 

Dat mag de pret niet drukken. We konden allebei eigenlijk wel slapen. We waren echt heel moe. De muziek begon en een bekend Beatles nummer ging spelen. Er waren vier zangers die soms samen en soms alleen de vocalen voor hun rekening namen. De winnaar van The Voice of Australia 2016 Jackson Thomas en Ciaran Gribbin uit Noord-Ierland konden ver uit het mooiste zingen. Toen het concert even bezig was, was er een bezoeker die schijt had aan de regels en gewoon lekker ging filmen. Er zat een vrouw van het Opera House die alles eraan deed dat te stoppen. Ze was echt heel streng. Maar die gast ging ook gewoon door. Het was zelfs zo erg dat ze vroeg een boodschap van mond-tot-mond over te brengen. Als ik in die rij had gezeten had ik er echt heel iets anders van gemaakt haha. Hij zat in het midden en was dus moeilijk te bereiken. Pas na een paar minuten stopte hij. Dus die vrouw hield er gelijk iemand van de security bij. Uiteindelijk hebben ze toch afgezien van represailles. 

Dat maakte onze mogelijkheden wel wat beperkter. Heel vervelend want wij wilden ook wat beelden vastleggen. In de pauze ging een vrouw die achter de filmterrorist zat helemaal tekeer tegen mensen van de beveiliging. Haar hele avond was verziekt door die minutenlange vastlegging van beeld. Wat een drama queen zeg, ongelooflijk. Die vrouw van de beveiliging heeft geloof ik wel 10 keer haar excuses aangeboden. Wij hadden inmiddels een methode bedacht zodat Rianne toch kon filmen terwijl ik zogenaamd naar voren ging zitten. Dat werkte nog ook. Bij één nummer moest ik toch wel even een traantje wegpinken. Toen Jackson “Let It Be” zong. Dat deed hij zo mooi. Ik raakte er erg geëmotioneerd van. Aan het einde van de voorstelling werden er echte meezingers ingezet. Het was echt een onwijs leuke ervaring. Wij hebben een topavond gehad! 

PS er komt nog een filmpje bij dag 2 over het concert.