Een lang stuk rijden staat vandaag op de planning. Zo’n 650 km, waar we ongeveer 7 uur over gaan doen. Als je er zo over nadenkt ben je in dezelfde reistijd al weer bijna terug in Nederland (+3 uur) met het vliegtuig. Op tijd weg dan maar. Ik (Rianne) wilde heel graag nog een goede foto hebben van een bepaald gebouw, geen idee hoe het heet. Het gebouw hebben we al vaker gezien en ik probeer er iedere keer al rijdend een foto van te maken. Je kan er in de buurt helaas niet stil staan. Het is een apart gebouw wat alle kanten opgaat. Het staat voor het World Market Center. Zie hieronder.
Tijdens de lange rit door de woestijn naar Three Rivers hebben we verschillende zandtornado’s gezien. Ze begonnen draaiend op de grond en gingen dan in een slurf de lucht in.
Tijdens de rit moesten we ook nog door een agrarische controle. Even kijken of je geen rare beestjes en ongedierte bij je hebt. Je reed over een paar rare bolletjes in de weg. Wij mochten hierna al snel door rijden en hoefden niet te stoppen.
Rond 17.00 uur kwamen we aan bij het Comfort Inn Three Rivers motel. We werden nogal stijf ontvangen door een jonge man. We kregen meteen de eerst dichtstbijzijnde kamer. Een kamer waar we al snel achter kwamen dat het geen fijne ligging heeft. Het is op de begane grond en iedereen hoor je langs lopen. Verder heb je nog gehorige mensen boven je. Onze luidruchtige buren naast ons vinden het leuk om tig keer met de deuren te slaan. Daar gaat mijn nachtrust weer.
We besloten om eerst nog uit eten te gaan. Hier in Three Rivers heb je niet veel keus. Je zit echt in een gat. We zijn naar het restaurant The Gateway gegaan. Niet het allerbeste restaurant, maar ondertussen wel het duurste. Steven nam als voorgerecht iets met zalm en ik nam een stuk knoflookbrood. Het eten was wel ok maar er lagen overal dode insecten. Echt fris was het niet. Dat was tenminste bij het raam. Na het voorgerecht kregen we ons hoofdgerecht. Steven had een soort kip cordon blue wat heel anders was omgeschreven en ik had teriyaki kip. Dit was ook middelmatig allemaal. We wilden geen nagerecht want we hadden voldoende gehad. Steven vroeg de bon. Daar was het fooi alvast op ingevuld. De geadverteerde prijzen waren natuurlijk weer exclusief BTW en samen met de 20 % (!) fooi zou het het duurste eten worden wat we tot nu toe hebben gegeten. Gelukkig kwamen we er in het hotel achter dat het fooi ter waarde van $ 17 niet was afgeschreven, dus dat viel weer mee. Maar toch was het duur eten en was de prijs-kwaliteit verhouding volledig schreef.
Terug in het hotel hebben we met onze slippers aan gedouched. Alles plakt in de badkamer en overal zijn muggen doodgeslagen. Vies zooitje hier. Aangezien de buren om ons heen nogal luidruchtig zijn, heb ik maar besloten om het nog een keertje met oordoppen in te gaan proberen. Eigenlijk wilde ik boos naar de receptie lopen of ze niet iets van een bordje konden plaatsen dat er ook mensen op de begane grond slapen en ze nogal last hebben van de voorbijgangers. We waren niet de enige onderaan. Maarja dat gaat natuurlijk weer te ver. Welterusten allemaal!
* Geschreven door Rianne, 03-08-2015